توضیحات فایل:
پرسشنامه و ﻣﻘﻴﺎﺱ افسردگی پس از زایمان ﺍﺩﻳﻨﺒﺮﮒ EPDS
دانشجویان ارجمند و کاربران گرامی محتوای این فایل شامل پرسشنامه و ﻣﻘﻴﺎﺱ افسردگی پس از زایمان ﺍﺩﻳﻨﺒﺮﮒ EPDS کاکس و همکاران می باشد که با فرمت word- قابل ویرایش تهیه و تدوین گردیده است .امیدواریم که سودمند بوده و مورد استفاده شما سروران گرامی واقع گردد. در صورت تمایل می توانید این فایل ارزشمند را از فروشگاه سایت خریداری و دانلود نمایید.پس از اتمام فرایند خرید لینک دانلود قابل مشاهده و دانلود میباشد و یک لینک دانلود هم به ایمیل شما ارسال خواهد شد.پس در هنگام خرید در نوشتن ایمیل خود دقت کامل را نمایید تا در دریافت فایل با مشکل مواجه نشوید.در زیر قسمتهایی از متن فایل را مشاهده میکنید.
دانلود پرسشنامه و ﻣﻘﻴﺎﺱ افسردگی پس از زایمان ﺍﺩﻳﻨﺒﺮﮒ (EPDS)
مقیاس افسردگی پس از زایمان ادینبورگ در ارتباط با خلق افسرده ، اضطراب ، احساس گناه و افکار خودکشی است و توسط کاکس و همکاران (۱۹۸۷) تنظیم شده و بارها به منظور تحقیق روی تشخیص افسردگی پس از زایمان مورد استفاده قرار گرفته است.
این مقیاس دارای ۱۰ پرسش ۴ گزینه ای است. که حداقل نمره آن، صفر و حداکثر ۳۰ می باشد. هر سوال، امتیازی بین صفر تا ۳ بر اساس شدت علایم به خود اختصاص می دهد. نمره ی پایین تر، نشان دهنده ی وضعیت بهتر فرد و نمره بالای ۱۲، وجود احتمالی اختلال افسردگی را نشان می دهد. این ابزار، پرسش نامه معتبری برای سنجش افسردگی پس از زایمان است (ابرهارد گران،۲۰۰۱). و پذیرش آن توسط مادران ۱۰۰درصد گزارش شده است (پنتو،۲۰۰۸).
یکی از اصلی ترین بخشهای هر کار پژوهشی را جمع اوری اطلاعات تشکیل می دهد . چنانچه این کار به شکل منظم و صحیح صورت پذیرد کار تجزیه وتحلیل و نتیجه گیری از داده ها با سرعت و دقت خوبی انجام خواهد شد. پژوهشگر به منظور رد یا تایید فرضیه ها لازم است داده ها یا اطلاعات لازم را جمع آوری نماید تا بتواند با تحلیل و پردازش آنها پس از آزمون فرضیات ، نتیجه گیری نماید. ابزارهای گرداوری اطلاعات، گوناگون میباشد که نحوه انتخاب انها به نوع روش تحقیق یا پژوهش بستگی دارد (آذر، ۱۳۸۴).
پژوهشگران از روشهای مختلفی جهت گرد آوری داده ها استفاده می کنند. این روشها شامل جمع آوری اطلاعات توسط مطالعات کتابخانه ای و روش پیمایشی می باشد. روشهای پیمایشی به روشهایی اطلاق میشود که محقق برای گردآوری اطلاعات ناگزیر است به محیط بیرون برود و با مراجعه به افراد یا محیط و نیز برقراری ارتباط مستقیم با واحد تحلیل یا افراد، اعم از انسان، مؤسسات، سکونتگاهها، موردها و غیره، اطلاعات مورد نظر خود را گردآوری کند. در واقع، او باید ابزار سنجش یا ظروف اطلاعاتی خود را به میدان ببرد و با پرسشگری، مصاحبه، مشاهده و تصویر برداری آنها را تکمیل نماید.
روشهای متداول و معروف گرد آوری اطلاعات میدانی عبارتند از:
۱) پرسشنامهای
۲) مصاحبهای
۳) مشاهدهای
۴) آزمون،
۵) تصویربرداری
۶) ترکیبی