کاربران گرامی ،محتوای این پست دانلود باکیفیت ترین و جامع ترین فایل پاورپوینت سمینار برنامهریزی می باشد که با فرمت ppt در ۱۷ اسلاید قابل ویرایش تهیه و تدوین گردیده است. امیدواریم که سودمند بوده و مورد استفاده شما سروران گرامی واقع گردد. در صورت تمایل می توانید این فایل ارزشمند و مفید را از وب سایت ما خریداری و دانلود نمایید.
فهرست دانلود جامع ترین فایل پاورپوینت سمینار برنامهریزی:
برنامهریزی
مفهوم برنامهریزی
هدف از برنامهریزی
ویژگیهای برنامهریزی
خواص برنامهریزی
سطوح برنامهریزی
افق برنامهریزی
انواع برنامهریزی
برنامه ریزی غلطان
برنامهریزی استراتژیک(راهبردی)
بودجه و بودجهریزی
اجزای برنامهریزی
محدودیتهای برنامهریزی
فرایند برنامهریزی
تعریف برنامهریزی آموزشی
برنامهریزی
- فرهنگ لغت معین: طراحی و تنظیم مقررات برای اجرای یک کار یا برنامه.
- دانش نامه عمومی: برنامه ریزی فرایند تفکر در رابطه با فعالیت های لازم برای رسیدن به هدف مطلوب است. برنامه ریزی اولین و مهمترین فعالیت لازم برای دستیابی به نتایج مطلوب است. بسته به فعالیت ها، هر برنامه می تواند که بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت باشد. برای مدیرانی که در جستجوی حمایت های بیرونی هستند برنامه ریزی، مهمترین و کلیدی ترین و آسان ترین سند برای رشد است. نقش مهمی در جلوگیری از اشتباهات یا تشخیص فرصت های پنهان بازی کند.
- نقشه کشیدن برای دستیابی به خواست ها
نقشه کشیدن برای آینده و پیش بینی راه های دستیابی به آن
راهی است برای هدایت حساب شده فعالیت انسان و به سوی منظور مشخص
فراگردی است درونگر برای جهت دادن منطقی به فعالیت های جمعی
تصمیمگیری در مورد این که چه کارهایی باید انجام گیرد.
تعیین هدف و یافتن یا پیشبینی کردن راه تحقق آن
تصور و طراحی وضعیت مطلوب در آینده و یافتن و پیشبینی کردن راهها و وسایلی که رسیدن به آن را فراهم کند.
- تعریف نسبتا جامع دیگری از سیریل هودسن: برنامهریزی یعنی ارائه طریق بر عملیات آینده که متضمن نتایج معین با هزینه مشخص و دوره زمانی معلوم است. (مرکز تحقیقات رایانهای قائمیه اصفهان، ص ۲۵)
- برنامه ریزی فرایندی است مداوم، حساب شده و منطقی، جهت دار و دورنگر به منظور ارشاد و هدایت فعالیتهای جمعی برای رسیدن به هدف مطلوب.
- عیسی صدیق در کتاب روشهای « نوین در تعلیم و تربیت» برنامه را چنین تعریف می کند: « برنامه یا دستور تحصیل در حقیقت نشان می دهد شاگرد چگونه باید چه دروسی را بگذراند».(افشین چمن آرا، ۱۳۹۱. ص ۳۶)