فایل فولدر | انواع تحقیق مقاله کتاب و جزوه های آماده 
توضیحات فایل:
کتاب اندیشه اسلامی ۲ سبحانی و رضایی بصورت خلاصه وار
دانشجویان ارجمند و کاربران گرامی محتوای این فایل شامل کتاب اندیشه اسلامی ۲ نوشته آیت الله جعفر سبحانی و دکتر محمد محمدرضایی برای دروس عمومی کلیه رشته ها تالیف شده و کتاب عمومی کلیه رشته دانشگاه ها می باشد که در این پست خلاصه کامل و جزوه این کتاب با فرمت pdf , ppt , word با کیفیت عالی آماده دانلود شده است. در صورت تمایل می توانید این فایل ارزشمند را از فروشگاه سایت خریداری و دانلود نمایید.پس از اتمام فرایند خرید لینک دانلود قابل مشاهده و دانلود میباشد و یک لینک دانلود هم به ایمیل شما ارسال خواهد شد.پس در هنگام خرید در نوشتن ایمیل خود دقت کامل را نمایید تا در دریافت فایل با مشکل مواجه نشوید.در زیر قسمتهایی از متن فایل را مشاهده میکنید.
جزوه و خلاصه کتاب کامل اندیشه اسلامی ۲ سبحانی و رضایی نشر معارف تالیف جعفر سبحانی و محمد رضایی شامل ۵ فصل با عناین زیر میباشد:
پیشینه دین و پیامبری
اهداف و ابعاد و قلمرو دین
شناخت اسلام
امامت و ولایت
مرجعیت و ولایت در عصر غیبت
بخشی از متن فایل:
امامت و ولایت
بر طبق نظر متکلمان شیعی امام باید سه شرط داشته باشد:
۱- تعیین شده و یا نصب شده از سوی خدا باشد.
۲- علاوه بر نصب از طرف خدا باید دارای مقام عصمت باشد.
۳- امام دارای علم خدادادی باشد. تا بتواند تبیین درستی از جزئیات احکام به دست بدهد.
بر اساس دیدگاه شیعه نمی توان گفت آغاز توجه به مسئله حیاتی امامت، پس از رحلت پیامبر بوده است، بلکه در زمان حیات ایشان نیز کم و بیش به این موضوع می اندیشیده اند.
بحث در امامت، یک مسئله تاریخی نیست که زمان آن سپری شده باشد، بلکه بحث درباره شیوه حکومت اسلامی است که یکی از ضروری ترین مباحث روزگار ماست.
پیامبر اسلام سه وظیفه را بر عهده داشت:
۱- دریافت و ابلاغ وحی الهی
۲- تبیین وحی
۳- زمامداری جامعه اسلامی
پس از رحلت پیامبر دوران وحی به سرامد، از این رو آغازین وظیفه او پایان یافت اما دو جایگاه دیگر برای هدایت جامعه اسلامی ضروری می نمود.
امیر المومنین می فرماید:
اگر مردم یک چنین افرادی را می شناختند که آنان منافق و دروغگو هستند، هرگز آنها را تصدیق نکرده و سخن آنها را قبول نمی کردند، ولی مردم، فریب صحابی بودن آنان را خورده و با خود می گویند، که اینان پیامبر خدا را دیده اند و حقایقی از او شنیده و اخذ کرده اند و هرگز سخنی بر خلاف حقیقت نمی گویند؛ در صورتی که از وضع و حال این دسته آگاهی ندارند.( نهج البلاغه، خطبه ۲۰۵)
