تحقیق وصیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها

تحقیق وصیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها
نوع فایل
word
حجم فایل
نویسنده
دسته بندی
2,500 تومان

توضیحات فایل

تحقیق وصیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها

دانش پژوهان گرامی و دانشجویان ارجمند در این قسمت فایل تحقیق رشته حقوق -وصیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها در قالب WORD در ۳۱ صفحه آماده دانلود شده است. در زیر قسمتهایی از متن فایل را مشاهده مینمایید.در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید.

Related image

فهرست مطالب تحقیق وصیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها

عنوان

بخش اول : تعاریف و کلیات

معنای وصیت

مشروعیت وصیت

اقسام وصیت

۳-۱- وصیت تمکیلی

۳-۲- وصیت عهدی

۴- ارکان وصیت

۵- آیا وصیت عقد است یا ایقاع

۶- لزوم وجواز در وصیت

۷- و صیت در قانون مدنی ایران و سایر کشورها

بخش دوم : ترجمه و تحقیق

انواع و صیت

و صیت تمکیلی

و صیت عهدی

و صیت در قرآن

بخش اول : تعاریف و کلیات

۱- معنای و صیت

تصرفاتی که هر شخص مستقیماً یا مع الواسطه برای بعد از فوتش در اموال خود می نماید، به زبان حقوقی «و صیت» نامیده می شود. و صیت یک نوع اجازه خاصی است که به موجب آن اشخاص می توانند اراده خود را در زمانی که حیات ندارند، به موقع اجرا گذارنده خواه به صورت عهدی و خواه به صورت تکمیلی .

این معنی مورد پذیرش همگان می باشد. اما با این وجود در بین فقها راجع به ریشه عربی این واژه «الوصیه» تا حدی اختلاف نظر است که در زیر به نقل از مرحوم سید محسن طباطبایی حکیم صاحب کتاب «مستمسک العروه الوثقی» به آنها اشاره می شود :[۱]

الف) عده ای گفتند که و صیت مشتق از ثلاثی (وصی- یصی) و به معنی «وصل» است. (شیخ طوسی در مبسوط، ابن ادریس در سرائر، جوهری در صحاح، علامه حلی در تذکره الفقهاء، محقق کرکی در جامع المقاصد و بعضی از اهل لغت نظیر : مجمع البحرین، شیخ فخرالدین طریحی، ج۳، (ربع ثالث و رابع)، ص۵۱، چاپ دوم، ناشر دفتر نشر فرهنگ اسلامی، سال ۱۳۶۷ هـ .ش.)

ب) عده ای دیگر گویند که مشتق از ثلاثی (وصی- یصی) و رباعی (اوصی- یوصی/ وصی – یوصی) و به معنای «وصل» می باشد. (المعجم الوسیط، ابراهیم انیس و عبدالحلیم منتصر و عطیه صوالحی و محمد خلف الله احمد، ج۲ و ۱، ص۱۰۳۸، ج۲، دفتر نشر فرهنگ اسلامی./ اقرب الموارد، سعید خوری شرتونی، ج۲، ص ۱۵۴۹، ناشر مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، قم ۱۴۰۳ هـ .ق.).

ج) و دسته سوم عقیده دارند مشتق از ثلاثی (وصی – یصی) به معنای «وصل»

و مشتق از رباعی (اوصی – یوصی / وصی – یوصی ) به معنای «عهد» است که

در صورت اخیر اسم مصدر محسوب می گردد.

 

 

مطالعه بیشتر